-داروی سیتالوپرام(Citalopram) یکی از بهترین دارویهای ضد افسردگی جدید و امروزی است که از طریق افزایش سروتونین در مغز اثر می کند.سروتونین همان ماده ای است که بطور طبیعی در بدن ما وجود دارد و باعث شادی ،آرامش، و استحکام رای و نظر انسان میگردد و کمبود این ماده (یعنی سروتونین) در مغز آدمی منجر به افسردگی، اضطراب و تردید و وسواس میگردد
اختلال هیستری که در زمانه ی فعلی بنام اختلال تبدیلی(CONVERSION DISORDER) نامیده میشود نوعی از اختلالات اعصاب و روان است که در ان علایم جسمانی شدیدی مانند فلج عضلات و اندامها -یا ازبین رفتن درک حسی اعضا -یا از بین رفتن قوام و ایستایی بدن و ابتلا به ضعف شدید تمام بدن و-یا در نهایت بروز حرکات تشنجی در غیاب هرگونه علت واضح طبی و پزشکی رخ می دهد.
نسل جدید داروهای ضد روانپریشی که از دهه نود میلادی به عرصه ی درمان وارد شده اند دارای عوارض کمتر و تاثیرات بیشتری نسبت به داروهای کلاسیک هستند.و موجب این شده اند که بیماران سایکوتیک و دوقطبی بتوانند کارایی خود را در خانواده و جامعه حفظ کنند و نرخ بستری شدن آنها ماهش یابد.ریسپریدن،الانزاپین،آریپی پرازول،آسناپین،زیپراسیدون،ایلوپریدون،لوراسیدون،پیماوانسرین و کلوزاپین از معروفترین این داروها هستند.برخی از آنها علاوه بر نقش معمول آنتی سایکوتیک بودن خود نقشهای دیگری هم دارند مثلا:پیماوانسرین در سایکوز بیماران پارکینسونی،کلوزاپین در اسکیزوفرنی مقاوم به درمان،ریسپریدون در اختلالات اوتیسم و بیش فعالی کودکان،لوراسیدون(لاتودا)در فاز افسردگی بیماران دوقطبی،اولانزاپین در درمان اختلال بی اشتهایی عصبی و ترانکوپین بعنوان یک سداتیو(خواب آور) قوی نیز بکار میروند.مهمترین عوارض آنتی سایکوتیکهای جدید،بالا بردن قند و چربی خون و احتمال ایجاد دیابت تیپ دو،و عوارض قلبی همچون افزایش فاصله QTدر نوار قلبی می باشد.
داروی مُدافینیل(MODAFINIL) یا پروویژیل بمانند یک داروی محرک سیستم عصبی باعث کاهش خواب آلودگی و افزایش هوشیاری و بهبود تمرکز و غِنای تفکر و ادراک می گردد.همچنین تکانشگری را نیز ممکن است کاهش دهد.مُدافینیل اولین بار در سال ۱۹۹۸ در سازمان دارو_غذای امریکا (FDA)پذیرفته شد تا برای حمله های خواب (نارکولپسی) و همینطور خواب آلودگی روزانه در کسانیکه شبها دچار قطع تنفس (آپنه ی انسدادی خواب) می گردند مصرف شود.ین دارو اعتیاد آور نیست و مدت زیادی نیست که وارد ایران شده است اما امیدواریم مانند قرص ریتالین جایگزینی برای تنبلی و عدم کوشش برخی از دانشجویان نگردد.این دارو برای اختلال بیش فعالی(ADHD) به تصویب نرسیده است ولی بنا بر تجربه و تشخیص روانپزشک گاهی بعنوان درمان کمکی در مشکلات ذهنی می تواند به کار رَوَد. در ضمن این دارو عاملی برای باهوش تر شدن نیست.
داروی ریسپریدون (Risperidone) که از طریق کاهش میزان دپامین مغز اثر می کند برای بهبود رفتار و همینطور برطرف کردن افکار غیر عادی مانند افکار بدبینانه بکار می رود.این دارو بیشترین شهرت خود را در اصلاح اختلالات رفتاری کودکان مانند بیش فعالی و اختلال سلوک و همچنین در درمان علایم منفی بیماران روانپریش (مانند انزوای اجتماعی و کم حرفی) دارد.این قرص بنا بر تجربه و تشخیص روانپزشک گاهی بعنوان درمان کمکی در مشکلات ذهنی مانند اضطراب و وسواس و افسردگی می تواند به کار رَوَد.این دارو اعتیاد اور نیست.
دلوکستین یا سیمبالتا که داروی نسبتا جدیدی در ایران است با افزایش سروتونین و همینطور نور اپی نفرین،تاثیر بسیار خوب و قدرتمندی در از بین بردن افسردگی دارد که امروزه توسط روانپزشکان با دقت و با جلوگیری از ایجاد عوارض تجویز می گردد و موجبات رهایی بیمار از افسردگی های شدید را فراهم می اورد.البته این دارو همچنین برای کنترل اضطراب و دردهای مفصلی و استخوانی و فیبرومیالژیا نیز به کار می رود.
ریتالین داروی موثر و مفیدی است که در صورت تجویز صحیح و علمی توسط روانپزشک می تواند سرنوشت و آینده ی یک کودک بیش فعال را به سمت یک زندگی مثبت تغییر داده و وی را از مورد توهین و تحقیر قرار گرفتن در جامعه نجات دهد .پاره ای خرافات و افسانه های غیر واقعی همچون احتمال معتاد شدن کودک در آینده و یا کوتاه ماندن قد وی که در افکار عمومی و اذهان مردم وجود دارد،مانع از آوردن این کودکان توسط والدین برای مداوای به موقع میشود.در این مقاله به شایعترین سوتفاهماتی که در مورد داروهای بیش فعالی وجود دارد می پردازیم.
داروی ابیلیفای (Abilify) یا آریپی پرازول (aripiprazole) که از طریق کاهش میزان دپامین مغز اثر می کند برای از بین بُردن افکار مزاحم و باورهای غلط که مُخلّ زندگی سالم هستند بکار می رود.این قرص بنا بر تجربه و تشخیص روانپزشک بعنوان درمان کمکی در حالات نروتیک مانند اضطراب و وسواس و افسردگی هم می تواند به کار رَوَد.
– سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی،چه خیالها گذر کرد و گذر نکرد خوابی…این شعر آشنای سعدی، وصف حال بسیاری از مردم در جامعه ی شهری امروزه است.خواب خوب و با کیفیت مثل خیلی چیزهای خوب دیگر مانند هوای پاک و تغذیه ی سالم، تبدیل به کالایی کمیاب شده است و بسیاری از مردم برای رفع مشکل بیخوابی یا بدخوابی ِخود ،دست به دامن داروهای اعصاب شده اند.درست است که ما روانپزشکان برای حل این مشکل انواع داروهای خواب آور را تجویز می کنیم ولی واقعیت این است که این داروها برای یک دوره ی کوتاه دو تا چهار هفته ای و برای اصلاح الگوی خواب نسخه می شوند، و ما انتظار داریم که شخص مبتلا خود را عادت بدهد که با انجام تکنیکهایی که نمونه هایی از آن در این مقاله ارایه شده است بدون وابستگی به این قرصها،خواب شیرین گمشده اش را دوباره پیدا و احیا کند.
-من از زندگی هیچی نفهمیدم…. لذتی از سالهایی که گذشت نبردم…. من جوانی نکردم…. فقط کار کردم و خرج زن و بچه را درآوردم… معنای زندگی را نفهمیدم… این‌ها جملاتی است که ما روانپزشکان در مطبهای خود از برخی مردان ۳۷ تا ۴۵ ساله که دچار سندرم چهل سالگی شده اند،می‌شنویم. مردانی آشفته و بهت زده که گویی به یکدفعه از خوابی عمیق برخاسته‌اند و پیرانه سر، به جستجوی عشق و نیازه های تازه ای برخاسته اند.شرایطی بحرانی در یک رابطه ی مثلث گونه ایجاد می گردد که تا فروپاشی زندگی خانوادگی آنها پیش می رود.با فهم ماهیت گذرای این بحران و درک معانی روانشناختی آن و در صورت مدد گرفتن از یک درمانگر با تجربه،می توان با حداقل تبعات و عوارض به سلامت از این بحران عبور کرد.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
