فریبکار

در بسیاری از جمع ها و گروه‌ها ،فردی که ناسازگارتر، شاکی‌تر، یا پرناله‌تر است، به‌طرز عجیبی توجه و محبت بیشتری دریافت می‌کند. این پدیده به‌خاطر ترکیبی از عوامل روانشناختی رخ می‌دهد: از جمله حس ترحم ناخودآگاه، میل به حفظ انسجام گروه، یا توهم نجاتگری (Savior Complex) در برخی افراد. چنین کسانی با بازی در نقش قربانی، دیگران را وادار به دلجویی، کمک و امتیازدهی می‌کنند—در حالی که ممکن است عملاً از این فضا برای اجتناب از مسئولیت، فریب‌کاری یا جلب توجه استفاده کنند. رفتار جمعی با آن‌ها معمولاً از سر دلسوزی و گول خوردن است، نه منطق و مرز سالم. پروتکل رفتاری درست، ایجاد مرزهای گروهی شفاف، هم‌صدایی در مواجهه با ناسازگاری، و تشخیص نقش‌های نمایشی است تا منابع روانی و عملی گروه به ناحق صرف فردی فرصت‌طلب نشود.