-معمولا وقتی به مردم پیشنهاد می شود که برای گرفتن داروی اعصاب به روانپزشک مراجعه نمایند آنها بخاطر بعضی ترس ها و نگرانی هایی که در ذهن خود دارند از مراجعه حضوری برای بیان مشکل ِ خود و گرفتن داروی لازم امتناع می کنند و ماه ها و سالها این کار را به تاخیر می اندازند تا اینکه از روی اجبار زمانی به روانپزشک مراجعه می کنند که بیماری و اختلال عصبی آنها مزمن شده و در ذهن و روان آنها ریشه دوانیده است.
-اینجانب در طول سالهاییکه به این حرفه مشغولم به دفعات مشاهده نموده ام که بیماری که باید پنج یا ده سال پیش ازین مراجعه می کرده است با تجویزهای غلطِ اطرافیان و یا با خود درمانی ِ اشتباه و یا متاسفانه با مراجعه با افراد غیر مطمئن مانند دعانویس و مدعیان ِدرمانهای فرازمینی ،عمر و انرژی و پول خود را حرام کرده و به نقطه ی ناامیدی و پشیمانی رسیده است.
-آنطور که من از مراجعینم برداشت کرده ام اغلب آنها بخاطر یک دغدغه ی ذهنی که بخشی از آن بر حق ولی بخشی از آن هم سوتفاهمی بیش نیست از مصرف داروی اعصاب پرهیز می کنند و آن دغدغه این است که:اگر من داروی روانپزشکی مصرف کنم، برای همیشه به آن وابسته خواهم شد.
در واقع فرد مراجعه کننده تصور می کند که مصرف کوتاه مدت هر یک از داروهای روانپزشکی منجر به این خواهد شد که وی برای همیشه به مصرف آنها اعتیاد پیدا کند و دچار وابستگی کامل جسمی و روانی به آنها گردد.
-در پاسخ به این شُبهه باید بگوییم که از لحاظ میزان اعتیاد و وابستگی آوری، داروها به دو دسته تقسیم می گردند :
الف)دسته اول:داروهای تسکین دهنده (مسکن)
داروهایی هستند که به سرعت اثر تسکینی خود را نشان می دهند و شخص بعد از مصرف آنها فورا احساس ریلکسی و آرامش می کند.درست مثل زمانی که شما قرص والیوم یا دیازپام را برای اثر خواب آوری آن بمدت بیش از دو سه هفته مصرف می کنید.بله به احتمال زیاد مصرف مداوم و طولانی ِاین داروها درجاتی از اعتیاد آوری و وابستگی را خواهند داشت .
ب)دسته ی دوم:داروهای درمان کننده:
داروهایی هستند که برای بروز اثرات درمانی خود نیاز به یک تا دو هفته مصرف مقدماتی دارند که این دسته از داروها اثر اعتیاد آوری ندارند.مانند کپسول معروف ِ فلوکستین که بسیاری از مردم ِ ما برای رفع حالات افسردگی و اضطراب سابقه ی مصرف ِ آن را و یا بخاطر مصرف سایر اعضای خانواده شان سابقه ی آشنایی با آن را دارند.
-توضیح بیشتر اینکه بخشی از داروها که توسط عامه ی مردم به صورت سرپایی و بدون تجویز پزشک و برای کسب آرامش ِ فوری و یا به خواب رفتن سریع مورد استفاده قرار می گیرند،در صورت مصرف طولانی و مداوم به شدت اعتیاد آور خواهند بود.
از جمله ی این داروها، می توان از داروهای تسکین بخش و اعتیاد آوری مانند قرص ترامادول (که این روزها توسط تعداد زیادی از جوانان ما مخفیانه مصرف میگردد)و نیز قرصهای دیازپام، لورازپام، کلونازپام (که اصطلاحا به داروهای پام معروف هستند ) و همچنین داروی بسیار قوی ِ ضد اضطراب یعنی آلپرازولام یا زاناکس نام بُرد.
-جالب اینجاست که این داروها بدون نیاز به تجویز پزشک و به میزان زیاد در دسترس عموم مردم قرار داشته و به راحتی قابل تهیه می باشند و طنز ماجرا در این است که اینها در واقع همان داروهای اعتیادآور و وابسته کننده ای هستند که بسیاری از مردم بخاطر فرار از مصرف آنها از مراجعه به پزشک متخصص اعصاب و روان سرباز می زنند.
– یعنی آنها واهمه دارند که پزشک به آنها داروی اعتیاد آور بدهد در حالی که خودشان خودسرانه و ناغافل در حال مصرف داروی معتاد کننده هستند و باز جالبتر(و البته تاسف آور تر) اینکه بخشی از مراجعین ِ ما روانپزشکها، کسانی هستند که به مصرف دارویی مانند زاناکس یا آلپرازولام وابسته شده اند و حالا بعد از گذشت دو تا پنج سال که از مصرف آنها گذشته است از ما تقاضا دارند که این وابستگی را از آنها بگیریم.
-برای رفع نگرانی ِ مراجعین باید شفاف و واضح بیان کنم که:اغلب روانپزشکان در نسخه ی درمانی خود به تجویز داروهای درمان کننده و نه فقط تسکین دهنده می پردازند چون آنها به این مطلب اِشراف دارند که تجویز داروی صِرفا مُسکّن، موجبات وابستگی بیمار به آن داروها را فراهم می آورد.بنده حتی بارها مشاهده کرده ام که بیمار ِ من با اصرار و التماس تقاضا دارد که برای او دارویی مانند آلپرازولام یا زاناکس نسخه نمایم ولی بخاطر قبول نکردن ِ خواسته ی او،با قهر و عصبانیت مطب بنده را ترک کرده است.
-اما از گروه داروهای درمان کننده ی روانپزشکی می توان به این موارد اشاره نمود :
-داروهای ضد افسردگی که این داروها ماده ای به نام سروتونین را در مغز افزایش می دهند.
افزایش ماده ی سروتونین در مغز منجر به افزایش میزان شادی و سر زندگی و آرامش ذهنی و کاهش افسردگی و اضطراب می گردد.
-داروهای ضد پرخاشگری که شامل دارویی مانند قرص دپاکین می باشد که کارکرد این دارو، تثبیت و به تعادل رساندن خلق و خوی افراد می باشد و از انجام رفتارهای ناگهانی و تکانه ای که در آن فرد ابتدا رفتار نامناسبی را از خود نشان می دهد و بعدا به چرایی و چگونگی این رفتار پیش بینی نشده می پردازد و از آن نادم و پشیمان می گردد ، جلوگیری می کند.
-نویسنده: دکتر پرویز علی وردی (روانپزشک)
-تلفن وقت دهی ۸۸۵۵۶۹۴۶( از مشاوره یا پاسخ از طریق تلفن معذوریم)
سردی دائم انگشتان و تعریق کف دست ناشی از مسکلات اعصاب است یا علل دیگری دارد من اضطراب دارم
گاهی از اضطرابه
بعضیها هم بطور سرشتی اینگونه هستند
دکتر من داروهای سروتونینی مثل ونلافاکسن امی تریپتلن نورتریپتلن رو که مثرف می کنم بعد از چند روز دیگه مصرف رو قطع می کنم چون دچار عوارضی مثل کندی ضربان قلب و بی قراری و اضطراب و هراس میشم چاره چیست؟
چاره در داروهای سه حلقه ای و یا ضدافسردگیهای آتی پیک
سلام من روزی فقط یک عدد از این قرصای کوچولوی پوکساید۱۰ برای کاهش اضطراب مصرف می کنم. آیا مصرف طولانی مدت این قرص ریزه میزه میتونه عوارضی مثل بیمیلیجنسی ایجاد کنه؟
بعیده
سلام اقای دکتر من دو ماهه بخاطر میگرن و افسردگی قرص آمیترپتیلین ۲۰ مصرف میکنم.دکتر گفته باید ۶ ماه مصرف کنی من از اینکه نتونم در اخر ترکش کنم میترسم..ایا وابستگی ایجاد میکنه؟ ترکش سخت نیست؟
معمولا ندیدم برای کسی سخت بوده باشه